Theo Hiddema (81) over tijd in de Kamer: 'Heel gewichtloze types doen heel gewichtig'

In de WNL-podcast Onze Eeuw spreekt strafrechtadvocaat Theo Hiddema (81) over criminaliteit, radicalisering en zijn jaren in de politiek. Volgens Hiddema is Den Haag verworden tot een toneel waar het imago belangrijker is dan de inhoud. "Het is theater voor de bühne", zegt hij in aanloop naar de verkiezingen.

Theo Hiddema weet waarover hij praat. De bekende strafpleiter zat van 2017 tot 2020 in de Tweede Kamer en van 2021 tot 2023 in de Eerste Kamer, beiden namens Forum voor Democratie. Vanuit die ervaring kijkt hij met weinig nostalgie terug op het Binnenhof.

"In de politiek wordt heel gewichtig gedaan door heel gewichtloze types", zegt Hiddema. "Het is theater voor de bühne, voor de achterban. Een heleboel misbaar."

Luister of kijk hier naar de podcast van de Onze Eeuw-aflevering met Theo Hiddema:

Spelen met emoties

Volgens hem draait de politiek tegenwoordig vooral om het spelen van emoties. "Men zoekt altijd kwetsbaren. Er komt altijd wel iemand tevoorschijn die kwetsbaar is, of zo iemand zit op de publieke tribune. Niemand durft dat tegen te spreken, want kwetsbaar zijn is heel zielig. Er zitten een heleboel mensen die het moeten hebben van de zieligheid van anderen."

Dat werkt, zegt hij, omdat het goed scoort bij het publiek. "De achterban denkt dan: die man is heel empathisch. En dan hoop je dat je met dit betoog in de talkshow komt. Dan moet je zorgen dat je daar een empathische juffrouw hebt, Sophie Hilbrand of zo, die niet al te veel talent heeft, maar wel heel meelevend kan zijn. En dan krijg je een fles wijn mee, en je dag zit erop."

Hiddema: "Een week later hoor je er niets meer van. Alles wat er was voorgesteld aan wetgeving? Dat zien we over drie jaar wel weer. Het vervliegt, het verdampt, het stelt helemaal geen reet voor."

'Gestoorde ijdelheid drijft extremisten'

In dezelfde aflevering waarschuwt Hiddema voor de rol van sociale media in het aanwakkeren van extremisme. Volgens hem voelen veel mensen zich niet serieus genomen en zoeken ze erkenning in activistische groepen.

"Vroeger kregen zulke mensen een doktersadvies mee: ga maar een weekje naar zee, kom een beetje tot rust", zegt hij. "Nu gaan ze bij actiegroepen, in de hoop dat ze gehoord worden. Als ze zich daar willen onderscheiden als de strijder pur sang die het dan maar moet oplossen, heb je de poppen aan het dansen. Dan krijg je Volkert van der Graaf."

De drijfveer achter zulke aanslagplegers noemt hij 'gestoorde ijdelheid': de behoefte om als Messias gezien te worden. "De grootste onbenul kan zich op sociale media presenteren als held van de natie. En als die zich niet serieus genomen voelt, wordt het link."