Herdenkingsplek voor stilgeboren kinderen geopend in Amsterdam: 'Fantastisch dat zoiets bestaat'
Roos Schlikker maakt zich al langere tijd hard voor registratie en erkenning van stilgeboren kinderen. Het taboe is er inmiddels een beetje af, maar "het is is natuurlijk toch een lastig onderwerp", weet de ervaringsdeskundige. Donderdag vond de opening van een speciale herdenkingsplek plaats in Amsterdam.
Schlikker en haar echtgenoot François Perrier verloren zeventien jaar geleden zelf een dochtertje. "Ik heb daar destijds ook over geschreven, omdat er heel weinig wordt gepraat over kindjes die levenloos geboren worden", vertelt de auteur in Goedemorgen Nederland op NPO 1. "Daar rust best wel een taboe op."
"Ik kwam er zelfs achter dat ze voor de wet werden geacht niet te hebben bestaan, dat stond letterlijk zo in de wet. Dat is bizar als je zelf dat kind gedragen hebt. Het heeft alleen niet buiten jouw baarmoeder geademd."
Samen met een aantal andere mensen klopte Schlikker aan bij de politiek. "Ik heb toen ontzettend lopen zeuren bij minister Plasterk en het hem heel lastig gemaakt. Hij is overstag gegaan en die wet is veranderd. Nu kunnen mensen met terugwerkende kracht - dus ook mensen die dit dertig of veertig jaar geleden hebben meegemaakt - hun kindje laten registreren."
Veel behoefte aan
Volgens Schlikker is er ontzettend veel behoefte aan plekken waar de overleden kinderen herdacht kunnen worden. "Om uiting te kunnen geven aan dat wat je hebt meegemaakt. Ik was gisteren bij de opening op begraafplaats Zorgvlied. Naar Japans gebruik staan er nu poppetjes. Als je zoiets hebt meegemaakt, kun je een popje adopteren. Die mag je zelfs een mutsje of een sjaaltje omdoen."
“Het blijft ergens zeer doen, maar het blijft ook zo ontroerend dat deze aandacht er is.”
"Zelf heb ik een column voorgelezen. Ik heb het zeventien jaar geleden meegemaakt, maar ik hield het weer niet droog. Het blijft ergens zeer doen, maar het blijft ook zo ontroerend dat deze aandacht er is. Na die wetswijziging zijn we helemaal gekgebeld door ouders die zeiden: we hebben zo'n behoefte aan een plek om ons kindje te gedenken, maar we hebben bijvoorbeeld geen grafje. Daar is gehoor aan gegeven, het is fantastisch dat zoiets bestaat."