Marloes kreeg op jonge leeftijd kanker: 'Je leven staat stil'

Marloes van Ostaijen (26) kreeg op jonge leeftijd kanker. Inmiddels is ze weer gezond, maar de ziekte heeft diepe sporen bij haar achtergelaten. In een speciale uitzending van WNL In de Kantine in familiehuis Daniël den Hoed in Rotterdam, het huis waar kankerpatiënten en hun naasten kunnen verblijven, vertelt ze haar verhaal.

"Ik was al een tijdje niet lekker. Het was tijdens de coronaperiode dus dat maakte het traject ook moeizaam", vertelt Van Ostaijen, want de klachten konden ook corona-gerelateerd zijn en de zorg was bovendien overbelast. "De diagnose kwam vrijdagmiddag en toen dacht ik nog 'oh wat fijn zo nog voor het weekend', maar dat was naïef gedacht." De uitslag was namelijk alles behalve goed. Het ging om de ziekte van Hodgkin, een vorm van lymfeklierkanker.

Direct startte een behandeltraject. "De trein gaat rijden en stopt gewoon niet. Je kunt daar niets tegen doen. De wereld staat enerzijds stil, maar anderzijds gaat ook alles heel erg snel. Dat besef komt later pas." De grote steun en toeverlaat in de periode dat Van Ostaijen ziek was, was haar moeder. "Mijn vader is overleden aan kanker toen ik twee jaar oud was. Om het opnieuw te moeten meemaken, was voor haar ook ontzettend naar."

Toch kon Van Ostaijen rust vinden. "Mijn moeder was al die tijd bij me, maar mijn vader ook. Wat er ook zou gebeuren, mijn vader zou er altijd zijn."

Roparun

Inmiddels is Van Ostaijen kankervrij. "Vier jaar geleden is dat inmiddels en ik ben weer helemaal gezond. Het gaat goed met me." Het gaat zelfs zo goed met Van Ostaijen, dat ze meedoet aan de Roparun. Roparun vindt elk jaar tijdens het Pinksterweekend plaats waarbij teams in 3 dagen tijd een non-stopestafetteloop van ruim 500 kilometer volbrengen. Van Ostaijen deed drie jaar geleden voor het eerst mee aan de race, wat voor haar een bevestiging was dat het weer goed met haar ging.

"Het evenement zelf is heel bijzonder om aan mee te doen. Je zit ook echt in een roes, omdat je dag en nacht met elkaar doorgaat." Tijdens de Roparun gaat er veel door je hoofd, vertelt Van Ostaijen. Ze denkt dan aan haar eigen behandeltraject, maar ook aan alle mensen die op dat moment met kanker te maken hebben. "Het is een realisatiemoment."