Peter R. de Vries' dochter start podcast over onopgeloste zaken: 'Zet mijn vaders visie voort op eigen manier'

In de nieuwe podcast Cold Cases: Tegen het Licht wordt elke week een onopgeloste moord- of vermissingszaak behandeld in de hoop de gouden tip te krijgen. De podcast wordt gemaakt door Kelly de Vries, de dochter van de vermoorde misdaadjournalist Peter R. de Vries. "Soms heb je aan een paar woorden genoeg om mensen te begrijpen."

In Nederland zijn er meer dan duizend onopgeloste moord- en vermissingszaken. De Vries en strafrechtadvocaat Annemiek van Spanje willen met hun podcast en de Peter R. de Vries Foundation verandering brengen in deze schokkende aantallen. "We proberen al 3,5 jaar aan de boom te schudden", zegt De Vries in Goedemorgen Nederland op NPO 1.

De Vries zegt al sinds het overlijden van haar vader bezig te zijn met cold cases en zoekt aandacht voor haar zaken in de media, maar organiseert ook acties zoals het projecteren van foto’s op gebouwen. "We proberen elke keer iets unieks te doen. En daarnaast stond een podcast maken ook al heel lang op de bucketlist van Annemiek."

Erfenis van haar vader

Toen haar vader op 6 juli 2021 werd neergeschoten en negen dagen later overleed, besloot De Vries zijn werk voort te zetten. "Ik dacht niet per se dat ik voelde dat het moest, maar ik heb vroeger in de ontwikkelingssamenwerking gezeten, dus het stukje rechtvaardigheid herkende ik wel. Met misdaad hield ik mij verder niet bezig. Dat was meer iets van mijn vader en mijn broer."

De Vries kon het werk van haar vader niet zomaar laten liggen. "Toen hij in het ziekenhuis lag, was hij pas twee weken Stichting Gouden Tip gestart met de zoektocht naar Tanja Groen." Die stichting heet inmiddels de Peter R. de Vries Foundation. "Toen ben ik het maar gaan overnemen."

Impact op nabestaanden

De Vries spreekt met nabestaanden en achterblijvers, die vaak nog steeds worstelen met het verlies en tegelijkertijd leven in onzekerheid wat er met hun geliefde is gebeurd. "Heel vaak krijgen nabestaanden na decennia te horen: heeft dat nog geen plekje gekregen? Maar het krijgt nóóit een plekje: je moet ermee leren leven."

Dat maakt het des te moeilijker. "In deze gevallen weet je vaak niet hoe je ermee moet leven. Je weet niet waar diegene is, wat er is gebeurd én er is geen rechtvaardigheid, omdat de dader niet bestraft is. Van daaruit voel ik de kracht om me in te zetten." Rouw is een zwaar en vaak onbegrepen proces, benadrukt De Vries. "Als je zoiets heftigs meemaakt, is het onmogelijk om het een plekje te geven."

Persoonlijke betrokkenheid

Hoewel ze altijd op afstand stond van de journalistieke activiteiten van haar vader, is ze nu zelf een voorvechter geworden. "We keken altijd naar zijn programma, maar ik heb tien jaar voor zijn overlijden in Afrika gewoond en toen heb ik me vooral gefocust op mijn eigen dingen. Ik was op privévlak up-to-date, maar verder was ik er nooit mee bezig."

Het blijft een balans vinden voor De Vries tussen enerzijds haar eigen identiteit en anderzijds ‘de dochter van’. "Het is een zoektocht om de balans te blijven vinden tussen Kelly en de dochter van. We proberen dat in de podcast te laten zien. Het is echt iets van ons. Ik denk dat het onze dynamiek heel bijzonder maakt. We zetten dan wel de visie van mijn vader voort met de foundation, maar we doen het echt op onze eigen manier."

De zaak Herman Ploegstra

Een van de cold cases die in de podcast wordt behandeld, is die van Herman Ploegstra, een familieman die in 2010 op mysterieuze wijze verdween nadat hij een kickboksles in Breskens had gevolgd. In de podcast keert De Vries terug naar de plek waar zijn auto werd gevonden, waar nabestaanden, zoals zijn dochter Anouk, voor het eerst hun verhaal doen.

"Het is heel gek. Ik heb hier nooit zelf zo gestaan", is Anouk geëmotioneerd te horen. "Het idee dat dit het laatste tastbare van je vader is, is zo raar." De Vries merkte hoe diep het verdriet nog zit. "Haar hele familie was meegekomen naar de dijk en stond op een afstandje mee te kijken en vervolgens vlogen ze elkaar in de armen. Ik merk dat dat mij ook raakt. Die support van je familie is zó belangrijk, maar tegelijkertijd deel je ook het verdriet."

Geen camera's

"We hebben bewust gekozen om er geen videopodcast van te maken", vervolgt De Vries. "Juist zonder die camera op je snufferd, kan je veel persoonlijkere verhalen krijgen. Anouk had nooit eerder een interview gegeven. Ze was acht jaar toen haar vader vermist raakte, nu is ze begin twintig. Dat raakt je. Je ziet een jonge meid die in de bloei van haar leven moet staan, maar nog dagelijks afvraagt waar haar vader is. Ik vond het heel bijzonder om daar met haar te mogen zijn."

Hoop op nieuwe informatie

Mede-podcastmaker Van Spanje denkt dat de podcast een cruciale rol kan spelen in het losweken van nieuwe informatie. "Ons voordeel is ergens dat er heel veel tijd is verlopen. Relaties gaan uit en mensen kunnen ruzies met elkaar hebben gekregen. Daarnaast is het heel moeilijk als je iets heel ergs hebt gedaan en daar nooit over durft te praten."

Met de podcast hoopt ze "onrust te veroorzaken" en dat informatie gedeeld wordt met de foundation. "Daardoor kan de politie dan weer aan de slag." De stichting heeft ook een manier gevonden om tipgevers anoniem te laten praten. "We verwijzen anonieme tipgevers vaak naar advocaat Anno Huisman door. Hij heeft als advocaat geheimhoudingsplicht."

Door de advocaatkosten via de foundation te laten betalen, hoopt Van Spanje een financiële drempel voor anonieme tipgevers weg te nemen. "De rekening betalen is ook het enige wat wij doen, voor de rest ben je in goede handen bij deze advocaat."