Politica Darya Safai uit stevige kritiek op dragen hoofddoek: ‘Is geen keuzevrijheid, maar sociale druk’

De Iraans-Belgische politica Darya Safai uit stevige kritiek op het dragen van een hoofddoek, omdat het "discrimineert en symbool staat voor het gebrek aan vrouwenrechten". Volgens haar is het dragen van een hoofddoek geen vorm van keuzevrijheid, maar een vorm van sociale druk. "Wie gaat ineens op een bepaalde leeftijd bedenken om een hoofddoek te dragen? Niemand gaat dat doen. Dat leer je als je opgroeit."

In haar biografie 'Van de cel naar de Kamer' schrijft ze over haar gevecht tegen vrouwenrechten, over haar vlucht uit Iran nadat ze daar in de cel heeft gezeten en haar huidige opvattingen over Islamisme in de Westerse wereld.

Volgens Safai zorgt 'opgehemelde gemeenschapsdruk' ervoor dat Islamitische mensen leren dat een vrouw pas mooi en gerespecteerd is als ze een hoofddoek dragen. "Het laat je in een richting gaan die niet oké is", zegt ze in WNL Op Zondag op NPO 1.

'Hét symbool van discriminatie'

Safai benadrukt dat vrouwen die hoofddoeken dragen niet opeens hun geloofsovertuiging uit hoeven te zetten. "Het is een keuze van een vrouw en dat moet en mag." Wel stoort ze zich enorm aan feministen die hoofddoeken in Westerse democratische landen ophemelen. "Ze moeten geen fake-feminisme promoten. Je moet het nooit ophemelen. Het is hét symbool van discriminatie."

Luister deze uitzending van WNL Op Zondag nu terug als podcast.

24 dagen in de gevangenis

In 1999 studeerde Safai in Teheran om tandarts te worden. Omdat ze betrokken raakte bij grote studentenprotesten, werd ze opgepakt en zat ze 24 dagen in isolatie in de gevangenis. "Het was vreselijk. Het was de prijs die ik betaalde terwijl ik streed voor vrouwenrechten en om volwaardig mens te mogen zijn."

Vanaf het zesde levensjaar moeten vrouwen zich bedekken om bijvoorbeeld naar school te mogen gaan, legt Safai uit. "Als je een lokje haar laat zien, ga je naar de hel. Dat hoorde je constant. We leefden daardoor in angst. Toen we negen waren, mochten we niet eens meer hardop lachen of iets te zeggen hebben. Op elfjarige leeftijd mochten we niet eens meer fietsen, omdat het geslachtsdeel van een vrouw niet in contact mocht komen met een zadel. Je wordt compleet vernederd."

Voor Safai was het vanzelfsprekend om daarvoor te strijden. "Toen ik naar de gevangenis ging, was ik gefrustreerd en kwaad, maar ook trots. Ik wilde niet zo leven en met mij miljoenen anderen." Volgens de politici heeft vrijheid een kostenprijs. "En als je je vrijheid eenmaal verliest, kan je soms je hele leven strijden om het terug te winnen."

Deze uitzending van WNL op Zondag gemist? Kijk hem dan hier terug op NPO Start.

Hoofddoeken in Brussel

Op gegeven moment komt Safai in Brussel terecht. Ze was stomverbaasd toen ze bij aankomst ook hoofddoeken zag op straat. "Het was zelfs shockerend. Wie gaat zoiets vrijwillig doen? Waar wij jarenlang voor strijden, zie je hier in het hart van Europa. Ik kon dat niet begrijpen."

Wat volgens haar nog erger is, is het feit dat "sommige feministen en mensen die zich progressief noemen, dit goedpraten onder het mom van vrije keuze en diversiteit". "De cultuurrelativisme die wordt gebruikt om dat op te hemelen stoorde mij, omdat ze niet weten wat dit stukje stof doet met de vrijheid van een mens en de volwaardigheid van een vrouw."

Dat is niet alleen een slechte zaak voor vrouwenrechten, maar "het is ook geen goede zaak om Islamisme iets te zeggen te geven in onze democratische vrije landen". Ze noemt deze samenlevingsverdeeldheid "enorm gevaarlijk".

Ontvang je al onze gratis nieuwsbrief? Meld je hier aan en mis niets van WNL!

Coverfoto vertelt hele verhaal

Kijken naar de coverfoto van het boek zien we een jonge Safai toen ze begin twintig was en een recente foto, onder elkaar afgebeeld. "Als ik naar mezelf kijk, zie ik een heel ongelukkige vrouw die snakte naar vrijheid. Ik had lege ogen die niets van emotie lieten zien. Ik zie een onderdrukte vrouw."

Haar recente foto overspoelt Safai met trots. "Ik zie een vrouw die niet alleen luid kan spreken, maar ook een stem is van veel mensen in Vlaanderen en Europa. Ik zie een gelukkige vrouw die zich niet meer laat bepalen wat ze moet doen. De foto's laten perfect zien wat het Islamisme van een vrouw kan maken en wat democratie en vrijheid in het Westen van een vrouw kan maken."