Mick van Wely over mogelijke invoer landelijk coldcaseteam: ‘Zeker de helft op te lossen’

Misdaadjournalist van De Telegraaf Mick van Wely is van mening dat met de komst van een landelijk coldcaseteam veel oude zaken alsnog tot een doorbraak kunnen komen. "Van de 1.700 onopgeloste coldcases, denk ik dat met goed recherchewerk zeker de helft op te lossen is", zegt hij in Het Misdaadbureau op NPO Radio 1.

Een meerderheid van de Tweede Kamer pleitte na rondgang van Het Misdaadbureau bij politieke partijen voor een landelijk coldcaseteam. De VVD, BBB, PVV, GroenLinks-PvdA, Partij voor de Dieren én de ChristenUnie willen voortaan een landelijke aansturing. Van Wely vindt dat een goede zaak. "Dan heb je een vaste kern dat losstaat van het regionale beleid."

De politie beschouwt een zaak als een coldcase als er een gevangenisstraf van twaalf jaar of langer voor staat. Momenteel wordt per regio bepaald welke onopgeloste moordzaken opnieuw worden bekeken en hoeveel rechercheurs hun vingers aan coldcases mogen branden.

Voorstanders van een landelijk team bekritiseren de grote regionale verschillen. De partijen vinden dat het niet van de postcode moet afhangen of een zaak opnieuw wordt onderzocht of niet. Volgens Van Wely ligt in de ene regio ook veel meer kans op een doorbraak in een zaak dan in een andere regio. "Je veegt het met een landelijk team op één hoop en gaat dan kijken wat de meest kansrijke zaken zijn."

De misdaadjournalist zegt dat er duidelijke afspraken gemaakt moeten worden. Hij pleit voor meer ambitieuze doelen. "Per jaar moet je gewoon tien zaken oplossen. Als je dat niet redt, rek je de capaciteit maar uit."

Tekst gaat verder onder de X:

'Ga niet op je kont zitten wachten'

Nabestaande Wicky Van der Meijs verloor in 2002 haar vader, nadat hij 's avonds op straat werd doodgestoken toen hij de hond uitliet. Ook zij pleit voor een landelijk rechercheteam. "Dat landelijke team moet er niet alleen komen, maar moet er ook continu bovenop blijven zitten. Laat ook oud-rechercheurs meedraaien, doe het met elkaar en deel expertise. Ga niet op je kont zitten wachten op tips."

"Wees ook eerlijk", zegt Van der Meijs. "Als een zaak niet op te lossen is, spreek dat dan ook uit." Ze benadrukt dat ook met zo'n uitspraak nabestaanden toch enige vorm van rust krijgen. "Heel veel nabestaanden weten op een bepaald moment niet meer wie hun rechercheur is. Dan raken ze verwijderd van de politie. Heel vaak kloppen nabestaanden bij mij aan dat ze niet meer weten wie hun aanspreekpunt is."

Vaste kern coldcaseteams

Van Wely volgt alle coldcasezaken op de voet. "De afgelopen zeven jaar zijn er ongeveer 35 zaken opgelost. Dat zijn er vijf per jaar en ik vind dat niet heel veel."

Volgens Van Wely is de organisatie rondom coldcases op dit moment 'raar' georganiseerd. "Iedere politie-eenheid heeft het op een andere manier weggezet. In Rotterdam en Amsterdam werken vijftien á twintig mensen non-stop aan coldcases. Maar andere politie-eenheden beschikken soms maar over anderhalve man en een paardenkop."

"Het belangrijkste bij coldcases is continuïteit, maar wat er nu gebeurt is dat de capaciteit op coldcasezaken snel wordt weggetrokken omdat ergens anders de prioriteit hoger is." De misdaadjournalist vindt dat coldcaseteams standaard een bepaalde omvang moeten hebben en dat je deze kern kunt aanvullen met andere rechercheurs op het moment dat je een doorbraak hebt. "Deze zaken verdienen het om een vaste kern te hebben."

Tekst gaat verder onder de X:

Altijd hoop houden

Volgens Van Wely is het belangrijk om altijd hoop te houden. "Ik kan zo drie á vier zaken noemen die na vijfentwintig of dertig jaar zijn opgelost. Dat zijn zaken waarvan iedereen dacht: dat lukt niet meer." Van Wely noemt de zaak Nicky Verstappen en Marianne Vaatstra als voorbeeld. "We zien nieuwe technieken en bijvoorbeeld veranderende houdingen bij verdachten, waardoor ze toch besluiten om te gaan praten."