Willen Marokkaanse ouderen naar het verzorgingshuis? ‘Mijn familie is gek op mij’
Ze kwamen in de jaren 70 als eerste generatie gastarbeiders naar Nederland, nu genieten de Mocronado's van hun pensioen. Maar hoe moet dat, ouder worden in Nederland? Vinden de geboren Marokkanen zichzelf binnenkort - tegen de gebruiken in - terug in een Nederlands verzorgingshuis? Abdellah (75): "Je moet niet zeggen: een bejaardentehuis is uitgesloten."
Abdellah merkt de gevolgen van het ouder worden steeds meer. "Ik voel dat ik oud ben. Er zijn dingen die ik niet meer kan doen", vertelt hij in de nieuwe aflevering van Mocronado's op NPO 2. "Ik ben snel moe. Voorheen kon ik de hele dag rondlopen, op de been zijn. Nu gaat dat niet meer. Ik probeer te doen wat haalbaar is."
"Hoe zien jullie jezelf als je in de spiegel kijkt?", vraagt Abdellah aan de andere mocronado's. "Als ik mijzelf in de spiegel aankijk, is dat heel anders dan toen ik nog jong was. Ik zie er ouder en grijzer uit." Hassan (75): "Ik ben hier oud geworden. Ik schrik als ik in de spiegel kijk. Ik lijk wel een witte kip."
Volgens Mohamed (77) zijn Marokkaanse ouderen minder fit dan Nederlandse ouderen. "Ze laten elke ochtend de hond uit en wandelen dan drie, vier kilometer. De Nederlandse oudjes zijn meer verknocht aan sporten dan wij. Dat zie ik als verschil."
Verzorgingshuis
Terwijl ze praten over ouderdom, denkt Abdellah hardop na over de toekomst. "Onze kinderen zijn nu ouder, ze zijn getrouwd en het huis uit. Als je ouder bent of je iets overkomt, denk je dat zij je dan naar een verzorgingshuis sturen?" Voor Marokkanen is een verzorgingshuis vaak taboe. Als je ouder wordt en niet meer in staat bent alles zelf te doen, zorgt je familie voor je, zo is het idee. "Ik denk niet dat ik in één van die bejaardenhuizen terechtkom, want mijn familie is gek op mij", zegt Mohamed (75).
"Mijn hoop is gevestigd op mijn kinderen en op mijn vrouw", zegt zijn naamgenoot Mohamed (77). "Maar meer op de meiden dan op de jongens."
Abdellah begrijpt niet dat verzorgingshuizen weerstand oproepen bij zijn generatiegenoten. "Ik heb het er met mijn kinderen over gehad. Vooral als het gaat over dementie, zeggen zij: 'Papa, dan brengen we je toch naar een verzorgingshuis? Dan komen we je nog steeds opzoeken.' Dat zeggen ze als grap, maar we moeten ook weten dat er plekken bestaan waar je betere hulp krijgt dan je van je kinderen kan krijgen."
"Luister, je moet wel beseffen: als je iets mankeert, kun je hier in Nederland hulp krijgen. Ze zijn het verplicht. Je moet niet zeggen: een bejaardentehuis is uitgesloten", zegt Abdellah. Hassan: "God weet het beter. Ik hoop dat Hij mijn ziel meeneemt voor ik in zo'n situatie kom."
Nooit meer terug
Eén ding staat vast: definitief terugkeren naar Marokko zullen de mocronado's niet meer. Bij dat idee worden ze soms weemoedig. "Ik dacht dat ik hier een paar jaar zou blijven en niet hier oud zou worden", zegt Hassan. "Maar het lot heeft anders bepaald." Abdellah: "Het was een droom van ons: vijf jaar werken en geld verdienen en dan terug naar Marokko om een toekomst op te bouwen. Maar het bleek een illusie, de droom van velen is niet uitgekomen. We blijven geen vijf jaar, het werden er meer dan vijftig."
Ze dachten een paar jaar in Nederland te werken en daarna terug te keren naar Marokko, maar de Mocronado's bleven hier. In aflevering 5 van Mocronado's bespreken ze oud worden in Nederland en blikken ze terug op hun werkende leven. Kijk vrijdag om 20:25 uur naar Mocronado's op NPO 2. Eerdere afleveringen bekijk je hier, via NPO Start.
