Biden Watch: Joe Biden wacht een hete herfst, de Republikeinen ruiken bloed

In de Biden Watch bespreken Amerika-kenners Willem Post en Stan Bos het presidentschap van Joe Biden en andere opvallende ontwikkelingen in de Amerikaanse politiek.

De herfst is begonnen. De politieke herfst welteverstaan, want de eerste Congresleden keren deze week terug in Washington. Einde zomerreces.

Politieke messen

De politieke messen worden meteen vlijmscherp geslepen, want de Republikeinen ruiken bloed. De Biden-regering heeft immers voor het daadwerkelijke vertrek uit Afghanistan al troepen naar huis gehaald, militaire bases ‘weggegeven’ en ook nog eens publiekelijk gemeld dat het hoogst onaannemelijk is dat de Taliban op korte termijn de alleenheerschappij zou opeisen.

Gevolg van één en ander: een menselijke tragedie op en nabij het vliegveld van Kabul. Tot 31 augustus mag Amerika en co bij de gratie Gods, zeg maar Allah, westerlingen en Afghanen ‘bevrijden’ en meenemen. Het beeld doemt op van een dicterende Taliban en een afhankelijke supermacht. Op z’n minst tienduizenden Afghanen zullen het vliegtuig niet halen en in angst achterblijven.

Geen eindeloze oorlogen meer

Biden gokt er op dat op termijn de meeste Amerikanen tevreden zullen zijn over het einde van die eindeloze oorlog. Wat dat betreft is Biden ‘Trumpiaans’. Obama wilde ook van de oorlog af, maar liet toch zijn oren toch hangen naar de generaals die net als destijds in Vietnam succes aan de horizon zagen, maar wel steevast nog meer militairen en middelen wilden inzetten.

Wij waren er bij toen generaal Petraeus in 2010 tijdens een lunchbijeenkomst in het Haagse Vredespaleis een wervelende diapresentatie gaf. Hij oreerde over de successen in Afghanistan en Irak. Zijn stem klonk als mitrailleurvuur. In korte zinnen noemde hij bij elk plaatje nieuwe ‘succesgetallen’. Trots gingen de aanwezige Nederlandse Kamerleden en ministers één voor één op de foto met de bewierookte generaal. De Washington Post toonde later in de Afghanistan Papers aan dat vrijwel alle militaire statistieken veel te rooskleurig waren.

Biden zou dus met het vertrek uit Afghanistan aan de goede kant van de geschiedenis staan. Maar vooralsnog regeert de exitchaos en is er het risico dat Amerikaanse militairen in Afghanistan te maken krijgen met terroristische aanslagen bij het vliegveld met de Taliban en ‘vrienden’ op een paar meter afstand. In zo’n rampscenario moet Biden dan juist weer meer militairen naar Afghanistan sturen.

Spannende september

De wittebroodsweken voor Biden zijn definitief voorbij. September wordt spannend. Biden riep op Onafhankelijkheidsdag 4 juli ‘de onafhankelijkheid’ van het coronavirus uit maar de Delta-variant rukt inmiddels sterk op. Gisteren kregen de Democraten in het Huis van Afgevaardigden nipt budgettoestemming om kolossale sociale wetgeving van maar liefst 3500 miljard dollar op te tuigen. Maar een paar belangrijke conservatieve Democraten in de Senaat vinden dit veel te veel en zijn ook tegen de belastingplannen om één en ander te financieren. De Republikeinen zijn sowieso mordicus tegen. Een voor de Biden-regering positieve stemming wordt een dubbeltje op z’n kant.

De tekst gaat verder onder de tweet.

Hypocriet Europa

Er moet ons bij de kwestie-Afghanistan nog wel even wat van het hart. Smalende Europeanen over Amerikaanse fouten! De Franse president Macron en Brusselse EU-bestuurders spreken deze dagen herhaaldelijk ook over de noodzaak van een eigen strategische autonomie, oftewel ook de opbouw van een forse eigen Europese defensie. Dat is goedkope prietpraat. De Europese economische reus is op veiligheidsgebied een klein duimpje. We schuilen bewust nog grotendeels onder Amerikaanse vleugels. Het duurt nog wel ‘honderd jaar’ voordat Europa militair enigszins op eigen benen kan staan. Serieuze, stevige kritiek op Amerika is uiteraard prima, maar wat ons betreft geen leedvermaak. Al helemaal niet als hypocriete Europeanen.

Willem Post (1955) is verbonden aan Instituut Clingendael en houdt zich sinds de jaren tachtig bezig met de Amerikaanse politiek. Stan Bos (1982) bezocht alle 50 staten en houdt zich sinds 2002 bezig met Amerikaanse politiek. Ze waren in februari 2020 bij de Democratische voorverkiezingen in New Hampshire.

LEES OOK: