Sander de Kramer werd wakker en hoorde een piep die nooit meer wegging

Sander de Kramer werd op een ochtend in 2013 wakker en hoorde harde krekelgeluiden. Die harde piep ging nooit meer weg: hij bleek tinnitus te hebben. In ’t Wordt Nu Laat op NPO Radio 2 vertelde hij hoe hij deze aandoening ervaart.

De piep had zo'n grote invloed op zijn leven, dat hij overwoog om eruit te stappen. Uiteindelijk heeft hij toch een manier gevonden om met deze aandoening om te gaan. “Ik had een gesprek met m’n vrouw. Ze zei: ‘Als je er echt uit wil stappen, dan zou ik heel graag iets levends van je willen hebben.’ Toen hebben we besloten dat ze ging stoppen met de pil. Binnen drie maanden was het raak. Er kwam een onwijs leuk ventje uit.”

Ook vanuit Sierra Leone, waar De Kramer aan ontwikkelingshulp doet, kreeg hij veel steun. “De directeur van mijn stichting in Sierra Leone belde op en zei: ‘We gaan met tienduizenden tegelijk de straat op om voor je te bidden.’ Dat betekende dat ik er eigenlijk helemaal niet uit kan stappen. Ik moet er zijn voor deze mensen. Voor hen ben ik de hoop.”

Ook een Belgische dokter hielp De Kramer om beter om te gaan met de constante piep in zijn oor. Toen hij voor de twintigste keer bij de dokter kwam, zei deze tegen hem: “Heb jij je wel eens afgevraagd of jij je niet zo moet aanstellen.” De Kramer reageerde eerst boos: “Ik ontplofte bijna.”

Toch realiseerde hij al snel dat de dokter gelijk had. “Ik heb zoveel dingen gezien: doorkliefde schedels in Rwanda, armen eraf in Sierra Leone. Ik heb de wereld in brand zien staan. Wat loop ik nou eigenlijk te klagen met die piep in mijn hoofd. Ik hoor hem nu trouwens heel hard.”

Uiteindelijk is De Kramer op een andere manier naar zijn aandoening gaan kijken. “Ik pak een fles wijn, en die krekelgeluiden, dat is Zuid-Frankrijk.”