Hugo Borst: ‘Als ik morgen hoor dat mijn moeder dood is ben ik erg opgelucht’

Hugo Borst zou het overlijden van zijn dementerende moeder als een troost ervaren. Dat zei de schrijver vandaag in een emotioneel interview in De Wereld Draait Door. Hij werd daar geïnterviewd ter promotie van zijn nieuwe boek Ach, moedertje.

Het leven moet waardig zijn

Borst deed eind vorig jaar in een tien-punten tellend manifest een oproep tot het verbeteren van de ouderenzorg dat veel weerklank vond. Borst is ervaringsdeskundige: zijn moeder woont al meer dan twee jaar in een verpleeghuis.

Gevraagd hoe het met zijn moeder ging had Borst een duidelijk antwoord. "Als ik morgen een telefoontje krijg dat mijn moeder vannacht is overleden dan ben ik erg opgelucht" zegt Borst. "Het leven moet waardig zijn vond ik - en dat vond mijn moeder ook- om geleefd te worden." Zijn moeder is nog maar een paar uur per dag actief en kan daar onvoldoende bevrediging uithalen, vindt haar zoon.

Euthanasieverklaring bleek ongeldig

Ook wordt de moeder van Borst vaak onrustig van het gedrag van andere patiënten op haar afdeling en gaat ze gebukt onder incontinentie. "Daar gebeuren wel eens ongelukjes mee", aldus Borst.

Veel familieleden van Borsts moeder waren ook dement. "Ze heeft altijd gezegd dat ze niet zo wilde eindigen als haar zussen", zei Borst. "Ze blijkt 20 jaar geleden wel degelijk een wilsverklaring te hebben ondertekend en daarin staat gewoon: 'als de ontluistering te groot wordt dan wil ik niet meer leven.'" Deze verklaring is echter niet rechtsgeldig. "Je moet zo een verklaring twee keer per jaar bestendigen" legt Borst uit. "Dat heeft mijn moeder niet gedaan. Ze heeft het bij die ene keer gelaten 20 jaar geleden en dat is veel te weinig."