Biculturele meiden eisen hun gelijkheid op: 'Waarom moeten zij altijd koken, terwijl hun broers op de bank zitten?'

Zij moet poetsen en koken, terwijl haar broers lekker op de bank hangen. Naar een feestje? No way! En je gaat écht niet in die outfit de deur uit. Het zijn stuk voor stuk voorbeelden waarmee biculturele vrouwen te maken krijgen. De organisatie Femmes for Freedom lanceert daarom vandaag een campagne getiteld Brave Girls waarmee meiden van Marokkaanse, Turkse en Congolese afkomst ''gelijkheid eisen".

''Ongelijkheid speelt een grote rol binnen het gezin van deze dames, maar ook daarbuiten. Ze kunnen zich opwinden over hoe mensen naar ze kijken, naar hun kleding. Ook krijgen ze te maken met digitaal geweld'', vertelt Femmes for Freedom-directeur Shirin Musa in Goedemorgen Nederland op NPO 1.

De campagne bestaat onder andere uit filmpjes waarin vrouwen tussen de 17 en 27 jaar hun verhaal doen. Ook geeft de organisatie advies. Wat moet je bijvoorbeeld doen als je ouders boos zijn omdat je te laat thuiskomt, terwijl je broers dit nooit te horen krijgen?

De vrouwen delen hun ervaringen anoniem. Staat dat niet haaks op 'dapperheid'? Nee, vindt de vrouwenrechtenactivist. ''Ze wonen nog thuis. Als ze hun verhaal doen, 'mijn broer mag wel op schoolreis en ik niet', kunnen ze de band met hun ouders verliezen. Dat willen ze niet.''

Lale Gül

Schrijfster Lale Gül spreekt zich wel openlijk uit over haar moeilijke jeugd in een orthodox-islamitisch gezin en haar breuk met het geloof. ''Zij is heel dapper'', zegt Musa. ''Ze deelt openlijk haar verhaal, maar dat heeft ook een keerzijde gehad. Ze heeft geen contact meer met haar familie. De meiden die meedoen in de campagne snappen de strijd van Lale, maar tegelijkertijd identificeren ze zich niet met haar. Ze zeggen: wij zijn niet tegen de islam, wij houden van onze families en willen niet breken met onze tradities, maar we willen wel kenbaar maken dat ongelijkheid moet stoppen.''

Presentator Fidan Ekiz vraagt zich af of een campagne gericht op jongens niet beter zou werken. Musa reageert: ''We richten ons op de dames zelf, want uiteindelijk zijn zij degenen die het gesprek moeten aangaan met hun broers, ouders en omgeving.''