Stef Bos gaat in zijn theatershow dwars door alle tijden heen

Stef Bos (63 jaar) trekt 35 jaar na zijn hit 'Is dit nu later' langs de Nederlandse en Belgische theaters met zijn voorstelling 'Tijd om stil te staan'. ''Ik ga dwars door alle tijden heen.''

''Het is een breekbare voorstelling'', vertelt Bos in WNL In de Kantine op NPO Radio 1. ''We beginnen met twee gitaren en verder niets. Dan kom ik heel dicht bij iets wat een kern zou kunnen zijn, terwijl ik in het echte leven naar de werkelijkheid kijk en er soms echt niets van begrijp.''

Als zoon van een klokkenmaker heeft tijd altijd een belangrijke rol gespeeld in zijn werk en leven. ''Dingen zijn niet chronologisch. Ik ga op het podium dwars door alle tijden heen, in mijn hoofd, terwijl ik aan het zingen ben. Ik zie allerlei mensen passeren, want ik ben een beelddenker. Ik vind dat steeds leuker worden.''

Gesprekken met overleden moeder

'Vertel mij wie ik vroeger was. Vertel me wat ik niet wil weten', zingt Bos in één van zijn nieuwe nummers. ''Ik kan ruimschoots gesprekken hebben met mijn moeder, die al zeker 25 jaar niet meer hier is'', zegt hij daarover. ''Hoe langer ze weg is, hoe dichterbij ze komt. Misschien is het mijn eigen verbeelding. Ik denk dat we mensen in ons opnemen zodra we ze verliezen. Daarmee kun je voortleven. Ze zijn alleen fysiek niet meer aanwezig.''

''Met mijn vader heb ik de hele route afgelegd. Hij werd 92. Mijn moeder was een DES-moeder. Ze kreeg in de jaren zestig verkeerde medicijnen. Die vrouwen zijn vroegtijdig aan kanker overleden. Ze was een ongelofelijk optimistische vrouw door de Tweede Wereldoorlog. Haar filosofie: pessimisme is kijken op korte termijn, als je ver genoeg vooruit kijkt, komt alles goed.''

Ongeluk

Bos verloor in 2022 zijn schoonmoeder bij een tragisch auto-ongeluk in Zuid-Afrika. Zijn zoon raakte daarbij zwaargewond. Zijn schoonvader kreeg een hartstilstand achter het stuur, verloor de controle en stortte een afgrond in nabij Kaapstad. Zijn schoonmoeder was op slag dood. Zijn zoon Kolya lag lange tijd op de intensive care.

''Het is een deel van ons leven'', zegt Bos. ''We wisten niet wat er ging gebeuren. Mijn zoon heeft een maand op de IC gelegen. Achteraf gezien is dat het mooiste moment van mijn leven geweest. Anders had ik nooit zo'n band met mijn zoon gehad. Ik zag mijn kinderen eerder wel, denk ik, maar ik keek soms niet écht naar ze. Als vader ben je bezig om de boel bij elkaar te houden, maar niet met een wezenlijke band of het besef dat je die band kunt verliezen.''