Familieleden treden in voetsporen van Canadese bevrijders: 'Dan komen er tranen omhoog'

Familieleden van Canadese bevrijders in de Tweede Wereldoorlog zijn afgereisd naar Nederland. Ze lopen de exacte bevrijdingsroutes die hun (voor)ouders in 1944 en 1945 ook aflegden. Het is een erg emotionele gebeurtenis, vertelt organisator van 'In Our Fathers' Footsteps' Peter van der Meij in Goedemorgen Nederland op NPO 1.

Woensdag zijn familieleden in Vlissingen en Woensdrecht geweest. Donderdag trekt de stoet richting Duitsland, waar in februari 1945 het Rijnoffensief begon. "We volgen precies de routes, ook door de weilanden heen, om het zo realistisch mogelijk weer te geven en het gevoel te kweken", vertelt Van der Meij.

Het evenement, dat duurt van 27 april tot 8 mei, was binnen een mum van tijd uitverkocht. "Het is emotioneel. Ze krijgen historische informatie, maar als we door de dorpen lopen staan mensen te juichen. Het is een heel bijzondere ervaring."

'Hij kijkt van boven mee'

Ieder familielid heeft een foto bij zich van de vader die dezelfde weg in de oorlog bewandelde. Zo ook Bob Foster. "Hij vertelde me heel weinig, maar ik weet dat hij bijdroeg aan de bevrijding van Nederland van februari tot het einde van de oorlog. Hij bleef zelfs tot de herfst om mensen in Nederland te helpen."

Karen Hunter, medeorganisator van de trip, vertelt dat haar vader, die diende in de 2nd Light Anti-Aircraft Regiment, trots zou zijn geweest. "In zijn voetsporen treden is een eer en heel emotioneel. Je denkt er toch aan dat hij van boven meekijkt met een trots gevoel."

De nabestaanden leren elkaar goed kennen terwijl ze de route aflopen. "Mensen ontdekken connecties en ze vinden de precieze plekken waar hun vader was. Dat is heel emotioneel voor ze."

'Voor ons is dit erfgoed'

Jani Long vertelt over haar vader Harvey Stewart Bell, die in 1967 op jonge leeftijd stierf. Jani is daarom samen met haar broer afgereisd naar Nederland om de ervaringen van Harvey tastbaar te maken. "Voor ons is dit erfgoed. We leren over zijn reizen."

Ze benadrukt het belang om de plekken waar haar vader is geweest met eigen ogen te zien. "Voor ons was het heel belangrijk dat hij deel uitmaakte van de bevrijding. We zijn heel vereerd om hier te zijn. Sommige dagen zijn erg emotioneel, vooral als we door de straten lopen en mensen klappen. Dan komen er traantjes omhoog."