Cabaretier Toon Hermans overleed 25 jaar geleden: 'Hij bleef nederig, terwijl hij zo'n grote ster was'

De beste van de Grote Drie. Beroemd om zijn timing en mimiek. De sterfdag van cabaretier Toon Hermans is vandaag (dinsdag) precies 25 jaar geleden. Journalist Lisa Wade schreef haar scriptie over de geboren Limburger. ''Mensen beplasten zichzelf van het lachen. Na de voorstelling ging de theaterdirecteur de zaal in om de natte stoelen te tellen.''

''Hij zei altijd 'ik doe maar wat', dat was ook de titel van mijn scriptie, maar het klopte niet. Hij deed echt niet zomaar wat. De zaal gaf hem een lach, hij kaatste het terug. Het was een magische golfbeweging'', vertelt Wade in Goedemorgen Nederland op NPO 1.

De voormalige Klokhuis-presentatrice maakte al jong kennis met Hermans. ''Mijn opa en oma woonden bij hem in de straat. Ik mocht hem een handje geven, maar dat vond hij helemaal niets. 'Laat me met rust.' Hij was niet heel gezellig, maar als hij op tv kwam, was hij de allerleukste man ter wereld. Dan vielen mijn grootouders van de bank van het lachen.''

Tegeltjeswijsheden

Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje. Gevoel voor humor begint bij gevoel voor verdriet. Te leven is een gunst, te weten hoe is een kunst. Hermans stond bekend om zijn tegeltjeswijsheden. ''Dat vond hij geweldig'', vertelt Wade. ''Ridderordes lagen in een zakje in de hoek, maar alle geboortekaartjes of overlijdensberichten met een van zijn gedichtjes heeft hij bewaard. Keurig in mappen. Hij ging ook bij mensen op bezoek in het ziekenhuis."

Naarmate hij ouder werd, en al helemaal na het overlijden van zijn vrouw Rietje, ging Hermans meer zingen. Wade: ''De grote lach werd iets kleiner. Hij keerde zich naar binnen, wilde écht zijn. Toon keek de mensen echt aan. Hij maakte zich zo nederig, terwijl hij zo'n ster was

'Hij was de eerste?'

De huidige generatie cabaretiers heeft alles aan Hermans te denken, vindt Wade. ''Hij was de eerste die alleen op het podium ging staan. Daarvoor deed je dat met een hele revue. Toon stond alleen, niet een uurtje, maar drieënhalf uur. Als hij vroeger op tv was, waren de straten en kroegen leeg.''

Het werk van Hermans past niet bepaald in het vluchtige tijdperk van TikTok en andere sociale media. ''Maar mensen hebben juist behoefte aan dit'', denkt Wade.