Beau groeide op met een moeder in de gevangenis: 'Kaboem, dan is je moeder weg'

Stel je voor: je bent tien jaar oud en op woensdagmiddag vrij van school. Je zit rustig op de bank te gamen, als opeens de deur wordt ingetrapt door de politie. Agenten nemen je moeder mee. Het overkwam de destijds tienjarige Beau. Hij doet zijn verhaal in het nieuwe WNL-programma Brandmerk: Kind van een Gedetineerde op NPO 3. 

"Ik herinner mij nog veel", vertelt Beau, die inmiddels twintig is, in Goedemorgen Nederland op NPO 1. "Het was een normale schooldag. Je komt thuis, gaat even wat eten en een spelletje spelen. En dan opeens 'kaboem'", doelt hij op de politie-inval, "is je moeder weg en zie je haar een paar maanden niet".

Beau had tijdens de inval geen idee waarom de politie plots in zijn woonkamer stond. "Je denkt: misschien heeft ze ergens te hard gereden. Maar mijn moeder is meteen meegenomen, ik werd meegenomen naar mijn tante."

Tamara, de moeder van Beau, zat acht jaar vast in de PI Nieuwersluis voor betrokkenheid bij een moord. Voor de serie keerde Beau samen met zijn moeder terug naar de ontmoetingsplek van de gevangenis. "Het was indrukwekkend om terug te zijn. En zeker om, bij hoge uitzondering, de cel te zien waar mijn moeder zat."

'Het gaat nu over de kinderen'

Wat Tamara heeft gedaan, komt in de serie niet uitgebreid aan bod. "Dat is een bewuste keuze", vertelt WNL-presentator Menen Seijkens. "Het gaat in het nieuws altijd al over het delict. Over de grote boeven, over de georganiseerde criminaliteit."

"Het gaat nu over de kinderen en hun ervaring: wat betekent het als je vader of moeder vastzit? De waaromvraag heb ik aan iedereen gesteld, maar daar moet niet alle aandacht naar uit gaan. Juist omdat er eens naar de kinderen gekeken moet worden", zegt Seijkens.

'Band is nu goed, maar het is wel pittig'

Beau, die zijn moeder van zijn tiende tot achttiende één keer peer maand anderhalf uur zag, vindt het terecht dat Tamara vast heeft gezeten. "Je doet iets fout. Of het nou mijn moeder is, mijn vader, of iemand anders, je moet ervoor gestraft worden." Maar hij heeft zijn moeder natuurlijk wel gemist. "Een normale ouder-zoon-relatie is meer dan éen keer anderhalf uur per maand."

"Maar de tijd die we hadden, spendeerden we samen", gaat hij verder. "We hebben heel erg ons best gedaan om de band nog relatief sterk te houden. Die band is nu goed, maar het is wel pittig." Boos was Beau niet. "Dat heeft geen zin. Ze zit daar en je kan er niks aan veranderen. Maar er is zeker teleurstelling."

Seijkens: "Ik begrijp heel goed dat je een extreme loyaliteit hebt naar je ouders. Je moet je voorstellen: je vader of moeder wordt opeens publiek bezit in de media. Iedereen vindt het een monster, maar voor jou blijft het je vader of moeder. Als je vader of moeder nu in de bak terechtkomt; zou je minder van ze gaan houden?"

Tamara kon niet bij de eindmusical in groep 8 zijn of bij de diploma-uitreiking van haar zoon. "Je gaat zoveel fases door in je leven van tien tot achttien", zegt Beau. "Allemaal momenten dat zij er niet bij was. Dat is jammer. Je had graag twee ouders bij je gehad."

De eerste aflevering van Brandmerk: Kind van een Gedetineerde zie je vanavond om 21.20 uur op NPO 3.