Antiheld Bridget Jones is terug: 'We houden van haar lulligheden, maar ze heeft wel een nieuw gezicht gekocht'
De ultieme antiheld. Bridget Jones keert volgende week na bijna negen jaar afwezigheid terug in de bioscopen. ''Het is fijn om te zien dat iemand struikelt met vlekken in de nek. Dat soort lulligheden maakt dat we van Bridget houden'', zegt schrijver en groot fan Roos Schlikker.
'All by myself', in een rode pyjama op de bank, zonder voicemailberichten, zélfs niet van haar moeder. De wereld maakte begin deze eeuw kennis met Bridget Jones, de ietwat onhandige eeuwige vrijgezel van begin 30 uit Londen, die grote oma-onderbroeken droeg. Na het onverwachte succes van deel één volgden nog twee films vol liefdesperikelen. Samen brachten ze meer dan 700 miljoen euro op. Deel vier kon dan ook niet uitblijven.
Klein broekje
''Je moet Bridget Jones zien als ultieme antiheld. De eerste film kwam op in een tijd dat vrouwen vooral als heldinnen werden afgeschilderd. Je had bijvoorbeeld Angelina Jolie in Tomb Raider, in zo'n heel klein broekje. Aardig om te zien, maar dat heeft niet zoveel met onszelf te maken'', vertelt Schlikker in Goedemorgen Nederland op NPO 1.
Ze vervolgt: ''Het is fijn om te zien dat iemand struikelt met vlekken in de nek. Dat soort lulligheden maakt dat we van Bridget houden.''
In de nieuwe film Bridget Jones: Mad About the Boy probeert Bridget (Renée Zellweger) haar leven te herpakken na het overlijden van haar man Mark Darcy (Colin Firth). Dat doet ze samen met haar kinderen, met haar goede vriend Daniel Cleaver (Hugh Grant) en met twee nieuwe mannen in haar leven.
'Minder interessant'
''Renée Zellweger heeft een nieuw gezicht gekocht'', merkt Schlikker op na het zien van de filmtrailer. ''Dat doen sommige mensen. Ik zie dat veel bij Amerikaanse actrices. Heel jammer.''
Dat is precies de valkuil, zegt opiniepeiler Joyce Boverhuis. ''Ze was altijd de antiheld, dat klungelige, misschien net iets te zwaar, onhandig in de liefde, maar dat is niet meer zo. Ik vind de films minder interessant worden, want je kunt je minder identificeren.''
Schlikker is het daarmee eens. ''Maar ik denk dat het scenario het wel overleeft. Het zit goed in elkaar. En Hugh Grant heeft nog altijd zijn eigen gezicht!''
De schrijver vervolgt: ''Het begint met een dramatisch uitgangspunt, wat altijd goed is. Ze is haar man verloren en vervolgens moet ze op Tinder. Dat is ook heel erg. Er is genoeg grond voor drama!''
De vierde film is direct de laatste, aldus de makers. ''Ja, het is de final chapter, maar als het heel veel geld oplevert, is er misschien nog wel een final chapter''', besluit Schlikker.