In Noord-Brabant woedt een heuse dakdekkersoorlog. De afgelopen maanden vonden er in Den Bosch twintig aanslagen plaats die gerelateerd zijn aan de beroepsgroep waarin sprake is van moordende concurrentie.

De politie onderzoekt de explosies vooralsnog los van elkaar. Wel wordt gekeken of er verbanden zijn. In die onderzoeken kwam de politie verschillende mensen tegen met een crimineel verleden of contacten in het criminele milieu. Of zij betrokken zijn bij de aanslagen wordt nog onderzocht

Moordende concurrentie

Noël van Hooft, verslaggever van Omroep Brabant, vertelt bij Goedemorgen Nederland hoe zijn provincie wordt geteisterd door de onderlinge strijd in de dakdekkersbranche. "Er worden explosieven geplaatst, er worden busjes en hoogwerkers in brand gestoken, en dat allemaal uit moordende concurrentie."

Ontvang jij al onze gratis WNL-nieuwsbrief? Meld je hier aan en mis niets!

Den Bosch telt zo'n 1200 dakdekkers, weet Van Hooft. "Die zijn elkaar aan het uitschakelen om klussen te krijgen. In de zomermaanden drogen de klussen op. Er zijn minder lekkages. Voor die enorme hoeveelheid dakdekkers is er dan te weinig werk."

Levensstandaard

"In de dakdekkerswereld valt per maand 20.000 euro te verdienen. Als je dat een paar maanden niet kan verdienen en je wil wel je levensstandaard houden, dan schakel je de concurrent blijkbaar uit, aldus de regioverslaggever.

"Er zijn heel veel jonge gasten die samen in de wijken van Den Bosch zijn opgegroeid. Die zijn destijds al het verkeerde pad opgegaan. Die hebben ook al hun straf uitgezeten voor bijvoorbeeld drugshandel of verkrachting. Gaandeweg zijn zij erachter gekomen dat je met dakdekken veel geld kan verdienen op een makkelijkere en legale manier ten opzichte van bijvoorbeeld drugshandel."

Angstaanjagend

Hoe nu verder? "Aan de voorkant is er heel weinig te doen. Wie er precies achter zit, weten ze niet. Het zijn dakdekkers onderling, maar ga al die 1200 dakdekkers maar in de gaten houden. Je kan niet in iedere straat een camera hangen. Je kan ze niet allemaal monitoren."

Van Hooft besluit: "Het is eigenlijk steeds wachten op de volgende explosie en dan moeten ze daarna maar weer gaan kijken wie erachter zit. Vaak blijft het ook niet bij één explosie. Het gebeurt vaak twee of drie keer op dezelfde plek. Dus het is voor een hele buurt ook wel angstaanjagend."