Podcast: Na een inktzwarte nacht loeit het luchtalarm, maar niemand vlucht

Hans Jaap Melissen controleert of zijn kennissen nog leven na de raketaanval op een restaurant in Kramatorsk. En even later huilt het luchtalarm met lange halen in de plaats waar de oorlogsverslaggever zelf is. Maar niemand vlucht. Waarom niet? 

Het water staat laag, de havens hebben amper nog water en het water zakt nog steeds. “De mensen maken zich zorgen over de toekomst en over de kerncentrale iets verderop. Ze zeggen dat die is gevuld met explosieven en die kunnen een ramp veroorzaken”, zegt Hans Jaap tijdens zijn verkenning van het gebied.

“Zo gaat dat in een oorlogsgebied. Je kunt verhalen horen van mensen die het allemaal nét overleefd hebben en die kunnen zeggen: ik was er nét niet en wou er naartoe gaan.”

“Dan gaat het luchtalarm weer in Zaporizja, maar niemand reageert erop”, zegt de oorlogsverslaggever. Zijn tolk vertelt dat iedereen is vertrokken. Er wordt cynisch gereageerd op de alarmen door de bevolking, ondanks dat de regering juist heeft opgeroepen om er iets mee te doen. “Laten we hopen dat al die mensen terecht buiten de schuilkelders blijven.”

Hoe dan ook heb je in het oorlogsgebied altijd een verhoogde kans op pech. “Je kunt je daar in manoeuvreren en voorzichtig zijn. Maar misschien komt daar dan net de raket.”

Luister naar de derde aflevering van ‘Dagboek van een oorlogsverslaggever’: Na een inktzwarte nacht loeit het luchtalarm, maar niemand vlucht.

Lees ook:

Podcast: Naar Zaporizja: ‘De raketten bliezen me bijna uit bed’

Door: Matthijs Meulblok