WNL Misdaadarchief: Politieman Rob liep jarenlang rond met PTSS: ‘Had zoiets van: laat me maar sterven’
Politieman Rob Nat liep zonder het te weten jarenlang rond met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Hij maakte tijdens zijn lange politiecarrière zo veel mee, dat men op een bepaald moment niet meer met hem wilde samenwerken. Want als Rob dienst had, gebeurde er een heftig incident. Alsof hij het aantrok. In de zomer van 2019 liep de emmer dan uiteindelijk over. “En dan blijkt dat je meer dan dertig jaar eigenlijk al PTSS hebt”, vertelt hij in de NPO Radio 1-podcast Het Onderzoeksbureau.
Het ging eigenlijk al lang niet meer. Rob sliep al jaren slecht. “Drie à vier uur op een nacht was voldoende. Heel veel zweten, heel veel dromen, en vaak ging ik ook naar huis en dacht ik: jongens, ik hoef de volgende dag niet meer wakker te worden.”
Luister de podcast nu hier
Maar daar kwam Rob pas achter in een proces dat hij doormaakte vanaf 28 augustus 2019, toen hij tijdens een verkeerscontrole volledig instortte. “Ik ben bij mijn leidinggevenden langsgegaan. Die hebben een gesprek gehad en toen ik onderweg naar huis was, belde ze dat ze liever hadden dat ik mijn pistool zou inleveren”, vertelt hij. “Ik ben blij dat ik dat gedaan heb. Ik zou niet mezelf van kant maken want ik heb een dochtertje, maar ik had wel zoiets van: laat me maar sterven, het is goed.”
‘Je ruikt het ijzer, het spoor, het bloed, alles’
Op dit moment is Rob bezig met de verwerking van de zelfdoding van een moeder met een klein kind. “Die hebben zichzelf voor de trein gegooid. En ik heb dat kind teruggevonden”, vertelt hij met een brok in zijn keel. “Alleen dat kind was wel doormidden, en die heb ik dus uit de struiken gehaald.”
Tijdens de therapie die hij nu volgt, voelt hij alles weer. “Je voelt de warmte van dat kind, je voelt dat het in je armen ligt en je ruikt het ijzer, het spoor, het bloed, alles, en je ziet het hele kind voor je.”
‘Niet zeuren, je bent een politieman’
Rob zat 28 jaar lang op de politiemotor. “Ik heb zo veel lijken en dodelijke verkeersongevallen gezien. Mensen die een tijd niet gezien waren en reanimaties, soms drie vier op een dag”, zegt hij. “Soms wilde ik het gewoon niet meer, maar je deed het toch. Want toentertijd was het bij de politie: niet zeuren, je bent een politieman en je jankt niet, want dat is zwak. En: wie moet het anders doen?”
Pas toen Rob bij de Stichting Politie Veteraan terechtkon, kreeg zijn leven een beetje houvast. De lotgenoten om hem heen hebben zijn leven gered, zegt hij. “Ik had zoiets: hoe wil je me in godsnaam helpen? Hoe?” Via een collega leerde hij de stichting kennen. “Het is hier zo godsgruwelijk heerlijk. Het is veilig, het is rustig, je kan jezelf zijn en je hoeft je nergens voor te schamen. Ik hoef hier niet meer weg.”
Maar ondanks zijn trauma’s wil Rob dolgraag terugkeren bij de politie. “Ik vind het heel erg dat ik er niet kan zijn voor mijn collega’s, maar ook voor de andere mensen op straat. Ik zou het liefste morgen weer beginnen, maar ik kan dat niet. Ik ben politieagent, in hart en nieren. Dat is wie ik ben.”
Veteranenstatus
Ongeveer 5 procent van de politiemensen krijgt te maken met mentale problemen als gevolg van het werk op straat. Om die reden moeten Rob, en andere politiemensen die 25 jaar of langer in dienst hebben gezeten, een wettelijk vastgelegde veteranenstatus krijgen, zo vindt voorzitter Jan Struijs van de Nederlandse Politiebond. Door een veteranenstatus kunnen agenten met PTSS sneller geholpen kunnen worden, denkt Struijs.
Het Onderzoeksbureau is een podcast van Omroep WNL, waarin journalisten Sandra van den Heuvel en Bram Endedijk elke twee weken duiken in een wereld van misdaad of misstanden. De zevende aflevering van Het Onderzoeksbureau over politiemensen met PTSS is te beluisteren via Spotify, Apple, Spotify, Google Podcasts, de podcast-app van de NPOandere podcast-apps.