Oorlogskind Ans weet dankzij DNA-techniek na jaren wie haar vader is: ‘Nu snap ik mijn moeder’

Oorlogskind Ans Huizink (74) had al lange tijd geen idee wie haar echte vader was, net als 20.000 andere Nederlandse kinderen die verwekt zijn door Duitse of geallieerde soldaten. In 2DOC: Oorlogskinderen komt ze eindelijk achter zijn identiteit, met dank aan DNA-detective Els Leijs. “Ik ben ontzettend boos op mijn moeder geweest, maar nu snap ik het wel”, vertelt Ans in WNL op Zondag op NPO 1.

“Mijn moeder zei dat jij een andere vader hebt. Jouw vader is niet je echte vader”, kreeg Ans toen ze jong was te horen van een vriendinnetje. Toen Ans vervolgens bij haar moeder aanklopte, werd die woest. “Ze zei dat het absoluut niet waar was. Maar het is altijd blijven hangen”, vertelt Ans.

Geheim

Haar moeder nam haar geheim echter mee in haar graf. Op de dag van haar crematie sprak Ans met haar neefjes en nichtjes, en kwam het weer ter sprake: “We zaten aan de keukentafel met het hele stel te kletsen over mijn moeder. Toen zei iemand zomaar: eigenlijk heb je een andere vader.”

In de jaren die daarop volgden kwam Ans achter de voornaam van haar echte vader, dankzij haar tante. Cliff, heette hij. Een Canadese soldaat die met anderen gekwartierd raakte in een school tegenover de boerderij waar haar moeder woonde. Maar navraag bij vrienden en andere mensen die haar moeder gekend heeft, liep op niets uit.

LEES OOK: Oorlogskinderen vinden vader dankzij revolutionaire DNA-technieken

Databases

Daar komt dus de DNA-test om de hoek kijken. Maar hoe gaat zoiets in zijn werk? Leijs legt uit: “Het is nu eenmaal zo: jijzelf hebt 50 procent van je DNA van je vader. Als je met die 50 procent een profiel laat maken en die vergelijkt in internationale databases, kom je familie tegen.”

Zodra je een DNA-match hebt, kun je een stamboom maken. “Want van jezelf lukt dat niet, maar van je match wel. Dan kijk je hoe ver je komt. Als je maar ver genoeg uitbouwt, moet je de vader tegenkomen”, aldus Leijs. Dit klinkt nu misschien simpel, maar dat is het vaak allesbehalve. In sommige landen is de database groter dan de ander, en wanneer er dan uiteindelijk een DNA-match en dus een achternaam gevonden wordt, helpt het ook niet mee als diegene ‘Visser’ of ‘Bakker’ heet.

Match

Vroeger had dit niet gekund, zegt Leijs. Tegenwoordig zijn er veel mensen die DNA-testen doen, ook voor de lol. Net als Brittany, een vrouw uit Canada, die ter gelegenheid van haar huwelijksjubileum samen met haar man een DNA-test deed. “Daar kwam uit dat zij een hele hoge match was met Ans”, zo bleek. “Dan ga je vragen: hoe zit het in jouw familie? En toen bleek dat haar grootmoeder een broer had die Cliff heette.”

Cliff bleek een andere dochter te hebben: Lynne, en daarmee werd Ans ineens een zus rijker. “Zij wist dat onze vader een relatie in Nederland heeft gehad, en ze hoopte dat ze een broer of zus had”, vertelt een geëmotioneerde Ans. In de documentaire ontmoet Ans haar zus, een “heel blij en emotioneel moment”.

PTSS

Hun vader, Cliff, bleek heel ziek uit de oorlog gekomen te zijn, hij leed aan een posttraumatische stresstoornis (PTSS). Uiteindelijk heeft hij zelfmoord gepleegd. Maar Ans heeft mooie verhalen gehoord over de leuke man die hij was. “Ik ben er heel blij mee dat ik het weet. Ik had hem natuurlijk heel graag leren kennen, maar ik heb gelukkig een zoon die veel op hem lijkt.”

“Ik ben ontzettend boos op mijn moeder geweest”, vervolgt ze. Maar nu snapt ze het. “Ze was verliefd op de een en trouwde met een ander. Maar in die tijd was dat natuurlijk een schande.”

Benieuwd naar de emotionele ontmoeting tussen Ans en haar Canadese zus? Kijk dan maandag 4 mei om 18.55 uur naar 2DOC: Oorlogskinderen op NPO2 of NPO Start.

Door: Redactie