Aan de klagende millennial: ‘Schei toch uit, zeur niet zo!’

“Er moet je iets mankeren, om speciaal te zijn. Een rotdag heeft iedereen wel eens, een mindere periode ook. Onzekerheid, wie kent het niet? Maar als je het zo opschrijft, klinkt dat nog niet problematisch, maar dat moet juist wel om op te vallen. In de zucht naar erkenning worden eindeloos etiketten geplakt, dat zie je dus ook in dit getut over mensjes die kampen met een zogenoemde quarterlifecrisis. Echt serieus, doe normaal!”

Millennials ervaren burn-outs en klagen over stress. Opiniemaker Esther Voet weet wat het is om druk te zijn. Door een karrevracht aan werkzaamheden en een overvolle, dwingende agenda loopt ze zichzelf wel eens voorbij. “Nou, dan moet ik dus soms even de stop-knop indrukken. Dat kun je zelf doen hè. Dat heet verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven. Niet gaan zitten janken en je een crisis inpraten. Dat is nu typisch iets voor de zogenoemde millennials. Die zijn niet opgevoed om met tegenslagen om te gaan. Ze mochten altijd alles, hun wil was wet. Als het tegenzat, was het de schuld van een ander. Ze zijn verwend met de mogelijkheid om geen verantwoordelijkheid te hoeven nemen voor hun eigen leven.”

Het leven is geen speeltuin

Het echte leven is geen speeltuin, zo ervaren de prinsjes en prinsesjes al snel nadat ze onder de vleugels van pa en ma vandaan komen. Maar ze hebben de kracht niet om met tegenslagen om te gaan. In plaats daarvan verkiezen ze het bedwelmende slachtofferschap. “Ikzelf heb ADHD”, zegt Voet. “En ik ben er blij mee. Heb energie te over! Zo bekijk ik het. Zo’n diagnose is geen reden om een stapje terug te doen, maar leer er mee omgaan. Zeur niet zo!”

“Het is een welvaartsziekte, die quarterlifecrisis. Die naam alleen al! Wie verzint zoiets? Kijk, een menopauze, die bestaat. Die heeft een lichamelijke oorzaak. Maar ik lees over meisjes die op hun 25e in een zogenoemde ‘existentiële crisis’ verkeren, omdat ze willen voldoen aan het perfecte plaatje. Zucht. Als je het perfecte plaatje wilt, zul je er voor moeten knokken, en niet in de bloei van je leven het hoofd laten hangen.”