Politieagente deelt zeer emotioneel blog: ‘Jij bent zeker ook verdrietig dat mijn broertje dood is?’

Als politieagente kan het voorkomen dat je in een situatie terecht komt waar geen training of les je op voor kan bereiden. Agente Gitta Wolswijk deelt op de site van de politie zo’n verhaal. Ze vertelt hoe ze een vierjarig meisje moest vertellen dat haar achttien maanden oude broertje was overleden.

Samen met een collega is Gitta onderweg naar een melding van een slachtoffertje van achttien maanden, van wie de huisarts geen natuurlijk overlijden durft af te geven. Als ze in de woning komen, zien ze het jongetje op een aankleedkussen liggen in de woonkamer. “Het kind heeft een glimlach op zijn gezichtje”, schrijft Gitte.

Drie minuten

Dan spreekt de vader haar aan. “We hebben ook een dochter. Zij is nu op school, maar hoe gaan we dit vertellen?”, vraagt de man, voor hij in huilen uitbarst. Gitta: “De vader is wanhopig en smeekt of ik alsjeblieft met hem mee wil gaan. Met instemming van de moeder loop ik met de vader naar de school. Het is hooguit drie minuten lopen, maar het voelt aan alsof we er uren over doen.”

Het meisje wordt uit de klas gehaald en springt bij haar vader op schoot. Ze snapt echter niet dat er een politieagente bij is. “Ik leg haar uit dat ik iets heel verdrietigs moet vertellen. Het meisje kijkt mij begrijpend aan. Ik vertel haar dat haar broertje dood is en laat een pauze vallen om te kijken wat dit nieuws met haar doet. Het meisje begint hard te huilen en roept: ‘Ik wilde zo graag mijn broertje houden'”, schrijft Gitta.

Klas

Dan komt het meisje plots bij Gitta op schoot zitten. “Jij bent zeker ook verdrietig dat mijn broertje dood is?'”, vraagt ze aan Gitta. “Ik zeg dat ik het heel verdrietig vind dat zij haar broertje moeten missen. Het meisje slaat haar warme en plakkerige armpjes om mijn nek en vraagt of ze haar broertje nog mag zien voor hij onder de grond gaat.”

Na een kort bezoek aan de klas waarbij het meisje vertelt dat haar broertje is overleden en sommige kinderen hard beginnen te huilen, loopt het drietal richting huis. “Het meisje rent op haar moeder af, knuffelt haar en rent daarna naar de eettafel, klimt op een stoel en kijkt van bovenaf naar haar broertje. Tranen stromen over haar wangen”, omschrijft de politieagente.

“Ik zie dat mijn collega’s in de kamer zichtbaar aangeslagen zijn door de reactie van het meisje. Het meisje springt van de stoel af en rent naar mij toe. Ze zegt dat ze nu bij haar nichtje gaat spelen, die altijd zo grappig is. Het doet me beseffen dat ze gelukkig nog een kind is.”

Lieve politieagente

Het meisje wordt even later opgehaald door haar tante, maar springt nog één keer in de handen van Gitta. “Je bent een hele lieve politie, net zo lief als mijn broertje alleen ben jij niet dood. Ik ga een mooie tekening voor je maken want jij bent nu mijn vriendin”, fluistert het meisje in haar oor.

Pas in de auto terug naar het bureau komen bij Gitta de tranen. Dagen later wordt er een hele mooie tekening bezorgd van een grote ster, bloemen en twee poppetjes.”De afzender? Mijn vriendin”, besluit Gitta.

LEES OOK: Frans Bauer springt in de bres voor agenten: ‘Ze verdienen de steun van ons allemaal’

Door: Redactie