Deze woorden wakkerden het vuur in Ton weer aan na zijn legionellabesmetting

In maart 1999 brak tijdens een bloemententoonstelling Westfriese Flora in Bovenkarspel legionella uit, ook wel bekend als de veteranenziekte. Tienduizenden mensen raakten besmet, waaronder ook Ton. Hij kan het nog navertellen, mede dankzij een een paar magische woorden van een gemeentemedewerker, waarna Ton weer energie vond om zijn leven op te pakken.

Waar normaal het pracht en praal van de bloemen centraal staan tijdens de Westfriese Flora, gaan de verhalen in maart van het jaar 1999 maar over één ding: de veteranenziekte. Autoriteiten en de medische wereld slaan alarm. Terecht ook, want de ziekte eiste uiteindelijk 32 levens op.

Hoe Ton besmet raakte

Ton, toen 66 jaar, raakte ook besmet tijdens zijn bezoek aan de Westfriese Flora. “Elk jaar gingen wij naar de Flora in Bovenkarspel. Elk jaar opnieuw geniet je weer, want het is elk jaar een ander thema.”

In het tweede gedeelde van de Westfriese Flora, was nog veel meer te zien dan alleen bloemen. Zoals een wijnhandelaar. De vrouw, zus en zwager van Ton hadden het wel gezien, maar Ton ging toch nog even een glaasje wijn halen. In de buurt werden ook sauna’s tentoongesteld. Met een glas wijn in de hand, zocht Ton de verkoeling op in de nevel van een bubbelbad, die naast de sauna stond.

Ontvang je al onze gratis nieuwsbrief? Meld je hier aan en mis niets van WNL!

Wat niemand op dat moment wist, was dat juist in dat bubbelbad een bacterie zit die de dodelijke veteranenziekte kan veroorzaken. “Ik ben heel erg ziek geworden. Vooral hoofdpijn, rillerig, kou.” Na onderzoek in het ziekenhuis, waar Ton op de Eerste Hulp belandde, werd geconstateerd dat hij legionella had.

‘Ik wilde niet meer leven’

Uiteindelijk wist Ton de veteranenziekte te overwinnen, maar na de besmetting is hij een compleet ander mens. De ooit zo fanatieke hardloper, kan ineens bijna niks meer. “Hardlopen deed ik elke dag. Weer of geen weer. Hagel of sneeuw of zon”, vertelt Ton in Redding na de Ramp op NPO 1. Totdat hij besmet raakte met legionella. “Toen was het helemaal afgelopen.”

Ton was er slecht aan toe. Het lukte hem niet om er weer bovenop te komen. Alles kostte hem te veel energie. “Ik zat erbij als een zombie. Daar werd ik heel erg down van.” Het gevoel dat hij nooit meer kon hardlopen, nooit meer met zijn vrouw bramen kon plukken in de duinen, nooit meer mooie wandeltochten kon maken of op vakantie kon, brak hem op. “Ik dacht echt dat het afgelopen was. Ik zat in een spiraal die naar beneden ging. Daar zat geen rem op.”

‘Volg de echtheid waarin je gelooft’

Ondanks alle steunbetuigingen en hulp die hij kreeg van zijn vrouw, vrienden en familie, waren het de woorden van een vreemde die hem inspireerde zijn leven weer op te pakken. Hij raakte in gesprek met deze man, toen hij uit wanhoop een hulpnummer van de gemeente belde. “Ik heb hem alles verteld over hoe ik mij voelde en dat er geen toekomst meer was”, herinnert Ton zich nog.

Aan de andere kant van de lijn, zei zijn redder na het hele verhaal van Ton: ‘Volg de echtheid waarin je gelooft’. Deze woorden waren voor Ton zo inspirerend, dat hij het op een kaartje schreef. Dat kaartje, zit nog altijd veilig opgeborgen in een doos. “Dit was de zin, waarvan ik dacht: dat is het! Het heeft toen kennelijk zoveel indruk gemaakt, dat ik het op een kaartje schreef.”

Beetje bij beetje, stap voor stap, pakte Ton – met die inspirerende woorden in zijn achterhoofd – zijn leven weer op. Op een gegeven moment, trok Ton zelfs zijn hardloopschoenen weer aan. Met succes. “Ik ben hem harstikke dankbaar en ik wil hem heel graag bedanken.”

Of Ton zijn redder hoogstpersoonlijk kan bedanken, zie je in Redding na de Ramp. Kijk deze uitzending nu terug op NPO Start.

Door: Vick ten Wolde