Eva heeft nog steeds een trauma nadat man haar belaagde: ‘Hij greep mij zo in mijn kruis’

Straatintimidatie, nagefloten worden, sissen of ongevraagd betast worden. Veel vrouwen maken een dergelijk incident mee en houden daar vaak een trauma aan over. Zo ook Eva, die letterlijk een belager van zich af moest slaan. Tot op de dag van vandaag, achtervolgt het haar nog steeds. In Het Misdaadbureau op NPO Radio 1 doet zij haar verhaal.

Eva was op een avond om 23.00 uur klaar met werk en liep naar de bushalte. Het was donker buiten, dus wandelde zij “uit een bepaald veiligheidsgevoel onder de lampen van de lantaarns”. Terwijl zij richting de bushalte liep, zag zij een man staan. “Het was een verdwaalde man met een intens erge alcoholgeur om zich heen”, herinnert Eva zich.

Beluister de podcast:

‘Hij greep mij in mijn kruis’

De man sprak Eva aan. “Hij begon te fluisteren, schatje, dit en dat. Toen ik bij de bushalte aankwam, probeerde ik een plek te zoeken waar ik op afstand van hem kon staan. Hij snapte de hint niet dat hij niet welkom was en liep best wel dominant op mij af. Ik voelde mij geïntimideerd.”

Uit angst hield Eva haar kubotan, een soort stalen pen, in de aanslag. “Ik dacht bij mijzelf: als hij een move maakt, moet ik ‘m gebruiken. Niet bevriezen, maar gebruiken.” De man benaderde Eva, ondanks dat zij hem zei erop wees dat niet te doen. “Blijf staan waar je staat en laat mij met rust”, riep Eva. De man liep onverstoord door en reageerde niet op Eva. “Vervolgens pakte hij met zijn hand mijn kruis beet en maakte daar kwijlende geluiden bij.”

Ontvang je al onze gratis nieuwsbrief? Meld je hier aan en mis niets van WNL!

Eva verzamelde alle moed en voegde daad bij het woord: handelen en niet bevriezen. “Met alle kracht die ik in mij had, pakte ik mijn kubotan en heb ik hem in zijn kruis gestoken en ben ik weggerend.”

Trauma

“Het trauma zit heel diep”, gaat zij verder. “Ik heb er EMDR-therapie voor gehad. Het is nog steeds iets wat mij bijblijft. Zeker in het dagelijks leven als iemand mij van achteren laat schrikken, als grapje. Dan bevries ik, word ik boos en kan ik alleen maar huilen.”

Als Eva over het incident praat, komt veel emotie naar boven. “Niemand heeft het recht om aan je te mogen zitten als jij dat niet wil of als je daar niet om gevraagd hebt. Tenzij jij daar duidelijk consent voor gegeven hebt. In mijn geval was dat niet zo en daar heb ik nog steeds last van.”

Het heeft nog steeds invloed op haar dagelijks leven. “In alles wat ik doe. Zelfs met mijn eigen partner, wat mijn veilige haven is. Zelfs hij moet af en toe nadenken hoe hij mij benadert en dat is niet oké.”

Lees ook:

Waarom alleen politie pepperspray mag gebruiken: ‘Wat een kutgevoel!’

Door: Vick ten Wolde