Hoe veelbelovend tennistalent Paul Dogger aan lager wal raakte: ‘Binnen half jaar was ik een junk’

Oud-tennisser Paul Dogger gold in de jaren tachtig als veelbelovend tennistalent. In ’t Wordt Nu Laat op NPO Radio 2 vertelt Dogger hoe er aan zijn carrière een vroegtijdig einde kwam, en hij vervolgens nog verder afgleed door zijn drugsgebruik.

Dogger won in 1987 de Junior Orange Bowl in Miami. Daarna maakte hij het de nummer 1 van de wereld knap lastig en won zijn eerste grote toernooi in Porto. Daarna ging het snel bergafwaarts met het tennistalent.

“Het begon met de vlucht naar Australië”, zegt Dogger. “Ik zat in een vliegtuig en kreeg tijdens de lange vlucht een onderonsje met een Italiaanse dame op het toilet. Zij was een paar keer ouder dan ik en vertelde me ze was gescheiden van haar man vanwege allemaal seksfeesten waar ze genoeg van had. Ze was niet aan de pil.”

Het avontuurtje op het toilet en de ontboezemingen van de Italiaanse brachten de jonge Dogger hevig in verwarring. “Ik was vijftien of zestien jaar oud en kreeg zoveel narigheid over me heen. Ik schoot in paniek en hield het een jaar lang voor mezelf. Ik dacht dat ik vader werd en aids had. Ik haalde de vreselijkste dingen in mijn hoofd.”

Ziek, zwak en misselijk

Tot overmaat van ramp raakte Dogger ook nog geblesseerd. “Ik was ziek, zwak en misselijk. Ik had mijn hoofd er niet meer bij.” Uiteindelijk zat hij een jaar lang aan de kant en zag hij zijn leeftijdgenoten hem voorbijschieten op de tennisranglijsten.

Uiteindelijk besluit Dogger te stoppen met tennis, waarna het opnieuw slecht met hem gaat. “Ik ben in drie maanden tijd van joints naar pillen naar coke gegaan. Dat ging in een moordend tempo. Ik was binnen een half jaar een junk.”

‘Het sloeg gelijk nergens meer op’

Het karakter van Dogger, dat hem eerst tot een veelbelovend tennisser maakte, zorgde er nu voor dat hij in rap tempo aftakelde. “Het fanatisme op de tennisbaan ging naadloos over in het drugsgebruik”, zegt hij. “De eerste avond dat ik een joint rookte, rookte ik er gelijk zes. De eerste avond dat ik een xtc-pil probeerde, nam ik er gelijk twee. De volgende dag nam ik er weer twee, dat was op een maandagochtend. Het sloeg gelijk nergens meer op.”

Zo kon het gebeuren dat Dogger vijf jaar compleet van de wereld was. Ondertussen won zijn oude maatje Richard Krajicek het ene na het andere tennistoernooi. “Hij won Wimbledon en ik zat versuft in de coffeeshop. Ik werd heen en weer geslingerd tussen blijdschap voor hem en diepe droefenis over dat ik er niet bij was.”

Door: Redactie